Misak-ı Millî yada Millî Misak, günümüz Türkçesi ile Millî Yemin yada Ulusal Ant, İstiklâl Savaşı’mızın altı maddelik siyasi bildirisinin adıdır.

İstanbul’da toplanan son Osmanlı Meclis-i Mebusan tarafından 28 Ocak 1920’de oy birliği ile kabul edilmiş ve 17 Şubat’ta kamuoyuna duyurulmuştur. Bu bildiri, Birinci Dünya Savaşı’nı sona erdirecek olan barış antlaşmasında Türkiye’nin kabul ettiği asgari barış şartlarını içermektedir.

Toplantıdan çıkan kararlar arasında, özellikle Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti üyesi milletvekillerinin yoğun çabasıyla gizli bir oturumda daha önce Mustafa Kemal Atatürk tarafından hazırlanan Misak-ı Millî (Millî Ant)’nin kabul edilmesi vardır.

Bildiri son Osmanlı Meclis-i Mebusan’da Ahd-ı Millî Beyannamesi adıyla kabul edilmiş, ancak sonra “Misak-ı Millî” olarak anılmıştır. İkisi de Ulusal Yemin anlamına da gelir. Türkiye Cumhuriyeti’nin sınırları, büyük ölçüde, Misak-ı Millî ilkeleri doğrultusunda oluşmuştur.

Genelgeler İçin Yapılan Görüşmeler

Misak-ı Millî’nin ana hatları Erzurum Kongresi (22 Temmuz – 7 Ağustos 1919) ve Sivas Kongresi’nde (4-11 Eylül 1919) biçimlenmiştir.

Sivas Kongresi’nin talepleri doğrultusunda Osmanlı Hükümeti 11 Eylül’de genel seçim kararı aldı. Kasım ayında yapılan seçimlerde, Anadolu’nun her ilinde Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti’nin gösterdiği adaylar kazanmıştır. Seçilen adaylar Aralık ayı ve 1920 Ocak ayının ilk günleri boyunca ikişer üçer kişilik gruplar halinde Ankara’ya gelerek Mustafa Kemal Paşa ve Heyet-i Temsiliye (Temsil Heyeti) üyeleriyle görüştüler. Bildiri metni de işte bu görüşmelerde son halini almıştır. Heyet-i Temsiliye üyelerince imzalanan metin, Trabzon mebusu Hüsrev Sami Bey (Gerede) aracılığıyla İstanbul’a gönderildi.

12 Ocak 1920’de İstanbul’da çalışmalarına başlayan Meclis, yönetim organlarını seçtikten hemen sonra bildiri konusunu ele aldı. 28 Ocak’ta yapılan bir kapalı oturumda “Ahd-ı Millî Beyannamesi” kabul edildi. 12…

“İşte tam buraya gideceğiz! Atalarımızın ülkesine.

Burası bizim Anavatanımız. Ötüken burası.

Anayurdumuz, ayının pis ayaklarında çiğnenmekten kurtulacak. Bu cennet ülke yine Türk’ün olacak. Bizim olacak Turan; gideceğiz ve oraları ayı istilasından temizleyeceğiz.

Benim cennet vatanım; tekrar bizlere, bizim sana kavuşacağımız günler uzak değil.

Yine Altay’da bahar olacak, mor menekşe yine açacak.

Kürşad’lar Ötüken Ormanı’nda avlanacak, yine Kağan şölen verecek.

Çin surları Türk’ün erkek naralarıyla titreyecek.”

Prof. Dr. Turan Yazgan Kimdir?

(1938 – 2012)

1938 yılında Isparta’nın Eğirdir ilçesinde doğan Yazgan, 1948’de Eğirdir Zafer İlkokulu’nu, 1951’de İstanbul Vefa Lisesi orta kısmını, 1955’de parasız yatılı olarak Kastamonu Lisesi Fen Bölümü’nü pekiyi dereceyle bitirdi. 1959’da İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi’ni bitirdikten sonra askerlik görevini yaptı. İmar ve İskân Bakanlığı Bölge Planlama Daire Başkanlığı’nda “İktisadi Araştırmacı” ve “Bölge Plancısı” unvanlarıyla beş yıl görev yaptı. 1963’te Güney İtalya Bölge Planlaması konusunda staj yapmak üzere İtalya’ya gitti.

1966’da İktisat Fakültesi’ne asistan olarak girdi.

1967’de “Şehirleşme Açısından Türkiye’de İşgücünün Demografik ve Sosyo-Ekonomik Bünyesi” adlı tezle ve pekiyi derece ile doktorasını yaptı. 1971’de “Gelir Dağılımı Açısından Sosyal Güvenlik” konulu tezi vererek doçent oldu. 1977 ve 1978’de Güneydoğu Anadolu Bölgesi Planının Genel Koordinatörlüğü görevini yüklendi. Bölgede yapılan araştırmaları müteakip ortaya çıkan yedi ciltlik Güneydoğu Anadolu Gelişme Planını, Başbakanlık Tarım ve Toprak Reformu Müsteşarlığına sundu. 1979’da İktisat Fakültesi profesörlüğüne yükseltildi. Üniversite Senato üyeliği, Üniversite Yönetim Kurulu üyeliği ve Anabilim dalı Başkanlığı vazifelerinde bulundu.

2000 yılında istifa ederek, üniversiteden emekliye ayrılan Prof. Dr. Turan Yazgan, 1980 yılında kurmuş olduğu Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı’nın genel başkanlığını vefatına kadar yürütmüştür. Bu vakıf çatısı altında Türk dünyası kültür ve sanatının tanıtılmasına büyük katkılar sağlayan Yazgan, Türk Dünyası müziği, tiyatrosu ve resminin…